martes, 14 de febrero de 2012

Recicla tu ego.


Fernando García Crespo. Asunto a reciclar. Como texto previo, o pretexto:

Nos toca muchas veces reciclar basuras ajenas, pero las propias mierdecillas que nosotros mismos generamos no tenemos ni idea de qué hacer con ellas. No hay institución que haya ideado contenedores para ello, excepto algunos avispados que nos han colado unos en forma de quioscos de confesión. Empecemos por barrer nuestra propia casa antes de quejarnos de las pelusillas que alfombran viviendas ajenas.

Un abrazo mastodóntico en gotas de amor.

4 comentarios:

  1. Pártoume de rire Fer. Mecá! Muy buonu. Pero nun deixes de ser quien yes ho!Gracias por poner el discu.You tamién tou remendando

    ResponderEliminar
  2. Si te ríes ya ha merecido la pena. Era importante que tu música sonase de fondo, pues es la que me arrolla últimamente, cuanto más la escucho más auténtica me parece. Ya sabes que uno es lo que es al margen de cualquier imagen externa, aunque supongo que para algunos seres dejaré de ser, pues no era otra cosa que aquella imagen. Mi hija Iris cuando me vio dijo: te pareces a mi padre (ella nunca me habían visto así, al natural). Tras el vídeo, la noche siguiente la poda capilar continuó como rapa das bestas.

    ResponderEliminar
  3. Que acto!!! Sentí pena al principicio pero hay que ver que bello esta usted y como me recuerda a un poronpompero que conozco

    ResponderEliminar
  4. Es hermoso comprobar que un acto tan simple y sencillo sea creador de emociones e ideas. Ahora puedo ver el mundo con la extraña sensación (por novedosa) de no ser visto, de ser ignorado (en el mejor sentido de la palabra). Creo que hay ojos que no me ven, que no me reconocen. Es como si cierta tensión hubiese desaparecido. Soy un hombre invisible, pero no he dejado de ser.

    ResponderEliminar